Resonante avonturen

Soms zijn er ook andere avonturen. Zo worden we gebeld door een mevrouw van het gezondheidscentrum. We zijn ingeënt, weet zij, en we worden nu namens de SNS uitgenodigd voor een algemene gezondheidscheck! Hart, botten, ruggenwervels, conditie. Dat is wat ik begrijp met mijn groeiende kennis van de Portugese taal. Of we morgenavond om 18 uur samen kunnen opdraven. Nou, waarom niet? Wat een service. Ze belt Luís ook nog even ter verificatie. We hebben dit vaker meegemaakt, dat we opgebeld worden en een code krijgen, waarmee we ons de volgende dag bij het vaccinatiecentrum kunnen vervoegen. Daar worden we dan netjes in de verschillende wachtruimtes begeleid door een aantal vrouwen en een flinke bureaucratie.

Zo ook deze keer. De locatie is ditmaal in een zaaltje bij het hotel in het dorp. Er zitten wat andere stellen, van onze leeftijdscategorie. Best veel mensen eigenlijk als die allemaal nog om 6 uur ’s avonds aan de beurt moeten komen. Een meneer met een witte jas aan verdwijnt in een kamertje. Op een tafeltje achter ons liggen een stethoscoop en een fles desinfecterende gel. Een mevrouw op grote blokhakken begint de stellen in de wachtruimte vervolgens te ondervragen. Ook dat zijn we gewend, dat iedereen mee kan luisteren in de wachtruimte. Maar deze mevrouw wil ook weten hoe lang we zijn en hoeveel we wegen. ‘Te veel’ probeer ik besmuikt met knipoog te fluisteren, maar zij lacht mijn opmerking luidkeels weg. En maakt aantekeningen op haar blocnote. Het kamertje met de dokter blijft gesloten. De mensen die hun gegevens hebben opgegeven, moeten vervolgens naar een tafeltje waar een mevrouw met een laptop zit. Die stelt weer andere vragen. Het lijkt allemaal heel gewoon, totdat we aan de beurt zijn en ook vragen krijgen.

De mevrouw met de laptop stelt zich voor en vraagt aan Luís en mij een zilverkleurig staafje vast te houden. Dat staafje zit met een kabeltje aan een interessant apparaatje wat allerlei kleurtjes en cijfers toont en weer verbonden is met de laptop. Bloeddruk of zo? Je weet het niet met die moderne technieken tegenwoordig… ‘Ah, dus u bent meneer Pires, en hoe gaat het met uw wervelkolom? En met uw stressniveau? En met uw PSA-waarde? Ah, ik zie hier dat u een vette lever heeft, dat kan problemen veroorzaken….’ En bij mij idem dito. ‘Hoe is het met uw botten? Heeft u spataderen? U heeft stress, dus, toch niet van hem hoop ik? Hahahahahahaaa…!’ OK?? Dan zegt ze dat onze gegevens worden geanalyseerd en dat wij nog zullen horen van hen. Het is afgelopen, we kunnen gaan. Enigszins beduust verlaten we het zaaltje en gaan terug naar de auto. We hadden verwacht dat we nog naar de dokter gingen? Het zou een uur duren, hadden ze gezegd? En wat deed dat apparaatje nu eigenlijk?

Hoe ze aan onze gegevens zijn gekomen? Later informeren we verder. Het blijkt een vaker voorkomende praktijk. Je gegevens worden simpelweg doorverkocht. Maar door wie weten we niet. De bedriegers blijken een commercieel bedrijf dat medische hulpmiddelen voor minder mobiele mensen verkoopt. Ze huren ergens een ruimte af. Ze nodigen je uit omdat je tot een bepaalde leeftijdscategorie behoort. Ze lokken je met mooie praatjes en doen net alsof ze van de officiële gezondheidsdienst SNS zijn. Maar nadat ze onze fitte en welgestelde (zij het ieieieietsjes te zware) lijven had gezien konden ze meteen concluderen dat wij niet passen in hun doelgroep. En wimpelden ons de deur weer uit…

Toch zullen we voortaan beter op onze hoede zijn! Het is wel een beetje beschamend dit…
En nu bevragen wij elkaar dagelijks: ‘Schat, hoe zit het met de resonantie van jouw wervelkolom vandaag? Voel je je lever nog een beetje vibreren?’