Vloer uit een potje

Ja. We lopen een maand achter met de berichtgeving. Maar we zijn beetje heel erg ontzettend moe. En de opperbaas / bouwbegeleider / hoofdarchitect / hoofdaannemer / financierder / aanstuurder / oplossingenvinder die al die werkmannen en al die disciplines bijeen moet houden, zit er zwaar doorheen… Het zijn de laatste loodjes, de afbouwfase, het einde is in zicht. Maar wat een hel, als je op je 68e elke dag alles uit al je kasten moet trekken en de zweep erover moet blijven slaan om het voor elkaar te krijgen! ‘De vrouw van’ krijgt natuurlijk de gevolgen daarvan keihard op haar eigen emotionele bord, naast haar eigen werk en andere woonzorgen in Nederland. We zijn er wel klaar mee.

We willen rust, een laag adrenalinegehalte, adem halen, ontspannen, verhuizen en inruimen. Niet meer elke dag retevroeg op om dan nog maar te zien wie er vandaag op komt dagen op de bouw. En wie niet. Wie de volle laag krijgt omdat zijn verschijnen toch echt noodzakelijk is voor de continuïteit van een ander. Planningen die strak op elkaar afgestemd moeten worden. En waar iemand anders een loopje mee neemt. ‘Later zien we het wel‘ is een standaard antwoord op alle vragen geworden. Soms is het gewoon echt niet meer leuk, zo’n project. ‘Ik doe dit nóóit meer!’ roept de baas. ‘Maar wat wordt het mooi…’, verzuchten we daarna weer…. Volhouden! We beuren elkaar weer een beetje op, en we gaan door…

Roeren en smeren

Buiten gaat het ook verder

Ondanks dat er nu eindelijk wat regen valt (fijn voor onze nieuwe boomgaard!) kan er binnen niks gebeuren als de vloer droogt. Gelukkig is er buiten meer dan genoeg te doen. De veranda’s krijgen een plafond van speciale platen en Luís verzint een speciaal gootje zodat die echt niet nat kunnen worden.

Er moet verder gewerkt worden aan de kurk op de veranda gevels. We besluiten de kolommen niet in te pakken, omdat ze dan te zwaar van uiterlijk worden, en het gebouw te log. Een last minute design beslissing! Het kurk moet worden afgesmeerd.

Op de veranda’s en rondom het zwembad wordt een deck aangelegd. Dat is ook nog een heel arbeidsintensief puzzelwerk. De dragende balken moeten verankerd worden in de grond met hier en daar een puist beton. Worteldoek erover zodat we daar voorlopig niet hoeven te wieden. Dan de hardhouten planken die we al die tijd in opslag hadden gehouden. Dat moet weer perfect aansluiten op de rand om het zwembad en dat gaat niet helemaal goed. De druk wordt erop gezet, de mannen komen ook op zaterdag doorwerken. Het moet want het zwembad kan pas worden afgemaakt als de omgeving stofvrij is. En díe klus heeft zelf weer een keiharde deadline, want het zwembadseizoen staat voor de deur en de planning is vol. Bij het zwembad blijkt nog een en ander te ontbreken, zoals een overloop.

Voor de poort moet een hek komen. Dat in twee delen open moet kunnen. En daarvoor moet nog even een stevige drempel worden aangelegd, van gewapend beton. Weer die grond open…

De vloer van de annex is inmiddels ook afgewerkt en die kunnen we voorlopig weer gebruiken als opslagplaats. Maar de koelkast moest een weekje elders logeren. De overbuurman was zo lief om hem tijdelijk in zijn woonkamer (!) te stallen, die enorme verpakking! Want de garage vond hij niet handig.

En met al die stapjes gaan wij moedig voorwaarts…