Het dak op
Om het predicaat ‘beste geisoleerde dak van de wereld’ te verkrijgen, heeft de opperbaas van het werk een enorm pakket aan geavanceerde materialen bedacht. Laagje voor laagje gaan ze het opbouwen.
Lekkah Leca
Eerst moet er natuurlijk een afschot worden gemaakt op het dak, zodat het regenwater naar die prachtige en verstopte regenpijpen wegstroomt. Daarvoor maken de mannen stapetjes stenen en spannen touwtjes naar de hoeken. Daarlangs moet de leca worden gestort. Leca ken je vast als kleikorrels die je in plantenbakken gebruikt. Hier mengen ze de ecologische en duurzame korrels door een licht beton. Dan krijg je een niet te zware laag die wel alvast isoleert. En duizend jaar meegaat. Natuurlijk moet ook de doorvoer van de installatiepijpen beschermd worden, dus die krijgt een eigen muurtje.
Laagje voor laagje
Daarna komen er zakken vol van dat spul en moet er gemengd worden. De grote machine helpt om alles naar boven te hijsen. Dan gaat het in de bloedhitte schepje voor schepje het dak op. Het wordt verdeeld, aangestampt, afgevlakt, en zo werken ze kwadrant na kwadrant af. Aan het eind een laagje specie om het glad te maken, voor de volgende laag, de dampfolie.
Ondertussen ging de rode graaf/hefmachine kapot. Er moest een onderdeel uit België komen en een speciale monteur. De mannen konden een paar dagen niet verder, want het was ondoenlijk om de Leca emmertje voor emmertje de ladder op te dragen.
Doortochten
Ondertussen zijn we 4 weken verder sinds het dak werd gestort (ja echt!), en mogen de stempels er bijna allemaal onderuit. Nu hebben we de beste doortochtwoning ooit! De vaart zit erin. De mannen beginnen vast met metselen van de muren van het bijgebouw. Dan kunnen ze dat gebouw gaan gebruiken als bouwkeet, en zijn ze wat meer beschermd tegen de af en toe meedogenloze zon. Ze metselen zo netjes, met deze holle bouwstenen, dat het bijna zonde is dat je er straks niks meer van ziet. Ook deze bouwstenen, van Artebel, hebben Leca in hun samenstelling. Een wand van Leca van 15 cm isoleert even goed als een bakstenen muur van 50 cm dikte!
Luís meet nog maar weer eens de plafondhoogte na. Niet dat je er nu nog iets aan kunt aanpassen… maar er komt nog van alles op de vloer, en er komt nog van alles tegen het plafond. Oh well, we vinden straks wel een manier om daartussen naar binnen te kruipen…
Blijft leuk om de voortgang te volgen. Benieuwd hoe het eindresultaat er tzt in het echt uit gaat zien.
Het wordt een echt huis. Nog even doorbijten!