Stempelen

Er is ontzettend veel materiaal afgeleverd op de bouwplaats: staal, balken, stempels, stenen, hout. En na een paar weken zijn al die stapels weg, is er gevlochten, gebogen, geknoopt, getimmerd, gelegd, gevuld en ligt er opeens het begin van een dak op het huis! Nu staan we niet meer óp het huis, maar er ín… De vooruitgang zie je op de pagina Bouw in ontwikkeling.

Het gaat niet zonder slag of stoot. Het komt vaak voor dat Luís naar de bouwplaats gaat, in de veronderstelling daar een en al drukte aan te treffen. Maar dan blijkt het akelig stil, en is er niemand. De machine om de balkjes en de stenen naar boven te tillen komt dan weer morgen, dan overmorgen. Dan is er een feestdag op donderdag, en neemt iedereen ook op vrijdag vrij. De week daarop weer. En dan zijn er zo weer een paar weken voorbij. Het is heel moeilijk om grip te krijgen op planning, afspraken en de communicatie er omheen. Nou weten we intussen wel dat dit ingebakken zit in de manier van bouwen in dit land. Maar de baas van het werk is toch te vaak flink geïrriteerd. Er wordt veel beloofd en toegezegd, maar hoe en wanneer en hoe laat en wie, dat blijft vaak tot op het laatste moment onduidelijk. Die stomme Nederlanders (ook die Portugese Nederlanders) hebben hun echter zaakjes graag onder controle. Natuurlijk komt het allemaal goed. Maar soms is het echt heel moeilijk om geduldig te blijven.

Stijgende prijzen en dalende voorraden

Ondertussen ontspint zich weer een nieuw en spannend ‘aandachtspuntje’: de snel stijgende prijzen en schaarste van grondstoffen en bouwmaterialen. We horen inmiddels nare verhalen van mensen die hun casco huis niet kunnen afbouwen. Omdat ze de stijgende kosten van bouwmateriaal niet kunnen financieren. Of over tergend lange wachttijden. Ontbrekende chips waardoor een apparaat niet gebouwd kan worden. Containers die niet wegkomen uit havens. En aan het begin van de keten: de offertes die steeds korter geldig zijn. We besluiten om alles te kopen of tenminste aan te betalen, zodra we het te pakken krijgen, en alles vast te leggen. Het zwembad, de keukenapparatuur, de septic tank, en dan laten we het later op afroep leveren. De prijzen van woningen in Lissabon, Porto en in de Algarve stijgen rap. Straks is wonen alleen nog maar toegankelijk voor de happy few, met een meer dan royaal gevulde portemonnee. Slechte zaak!

Wichelroede

We hadden al wel een vermoeden toen we het landje kochten. Er zat een vreemd gat met een halve boomstam erin (zodat wie erin valt, er ook weer uit kan klimmen?) en daar groeiden typische plantenstengels omheen. Die je ook vaak in de buurt van water ziet. Bij het begin van de bouw hebben we de grond geëgaliseerd en het gat gewoon dichtgegooid. De grote stenen muur er langs gebouwd. Toch was het vreemd dat de grond op die plek maar niet drogen wilde na de regen. En dat de grote stenen daar een andere kleur kregen.

Eén van onze bouwmannen, Tony, loste het raadsel op met een paar ijzerdraadjes; een wichelroede. Er zit gewoon een bron, daar ergens, onder de grond! Dat is eigenlijk wel tof, en we gaan een put slaan. Dan hebben we altijd water om onze moestuin te besproeien. Precies op de goede plek!