IJzervlechten en paalklimmen

Deze week is er heel veel gebeurd! Er was nog steeds geen elektriciteit, maar de ijzervlechters stonden te trappelen. Dus werd er weer eens flink rondgebeld. En ziet, overal is een oplossing voor. Er is altijd wel iemand die nog een lekker degelijke generator heeft staan. Wat maakt het uit dat de bandjes plat zijn, tankje volgooien met tweetakt, aanzwengelen en pruttelen maar…. Het stinkt, het maakt heel erg veel lawaai, het is bereslecht voor het milieu maar het moet maar…

Betonstaal knippen en buigen

De generator laat een zware machine werken. De wapeningsstaven worden ter plekke op maat geknipt en gebogen. Daarna worden de stukken aan elkaar verbonden met ijzerdraad. Zo wordt voor elke poer op maat een ijzeren mand gevlochten. De mand wordt in het gat gezet op afstandhouders. Er wordt weer een stalen pen in de onderlaag geslagen en daarmee wordt de mand vastgezet. Zo kan hij niet van zijn plek als er beton in wordt gegoten.

Kolommen

En op elke poer komt een kolom. Ook deze worden natuurlijk gewapend met staal. Dus elke kolom wordt eerst in elkaar geknutseld en dan in het midden van de poer gezet. Op zijn plek gehouden door planken. Daarna komt de betonmolen weer. Eerst worden de gaten gevuld. Daarna wordt het hele oppervlak afgetopt met een dikke laag beton. Dit is de vloer van de kruipruimte. Maar als je er dan op staat, als eind van de week het beton is uitgehard, overkomt ons een waanzinnig euforisch gevoel. We staan opeens op de uiteindelijke plattegrond van ons huis! Alles wat ooit in onze gedachten stond, op schetsblokken, beeldschermen en printjes, ligt nu hier onder onze voeten. Het is heel bizar, maar nu loop ik door de keuken. En daar komt mijn bed te staan. In deze hoek moet een luie stoel komen. En hier staan we straks te douchen. En wow, deze veranda wordt waanzinnig groot, hier kunnen we heerlijk loungen met ons lieven. Hoe is het mogelijk… hebben wij dit veroorzaakt???

En dan die elektra nog

Aan het einde van deze week, na eindeloos veel telefoontjes, bezoeken aan kantoortjes, wanhopige vragen, niet nader te herhalen verwensingen, vage beloftes, hebben Luís en Nuno, de elektricien, het voor elkaar gekregen. De netwerkbeheerder en de elektriciteitsleverancier, die per 1 januari zijn gescheiden, hebben gecommunicéérd met elkaar. Er kwam een autootje, er klom een man in de elektriciteitspaal, hij zette een knopje om, en poef! Er gebeurde niks… De derde fase was zoek. Rara…. Er werd een piketdienst gebeld, er kwamen nog meer mannetjes, en die zijn paal voor paal afgegaan in de straat om een fout op te sporen. Die er kennelijk al maanden was. Na twee uur paalklimmen waren de mannen klaar. Nu hebben we drie fasen stroom voor de zware machines op de bouw.