Coronatie

We mogen nog steeds niet van gemeente naar gemeente reizen. We moeten op straat een mondkapje op. Bij de ingang van de supermarkt staat een stoplicht: groen = twee mensen naar binnen. Bij een andere supermarkt staat al weken dezelfde man live te turven en te dirigeren, wat een baan! Alle barretjes en restaurantjes zijn dicht, maar bijna allemaal hebben ze een achterdeur voor ‘take away’. De plantjeswinkel verkoopt inmiddels ook groenten, en heeft zo nog wat omzet. In de greppels naast de weg liggen verwaaide mondkapjes, naast de immense hoeveelheid plastic en ander zwerfafval. De Chinese winkel heeft een tafeltje in de deuropening staan en haalt wat je wilt kopen zelf uit het schap. Voor de vele slagers in het dorp (de Portugezen schijnen in 2019 maar liefst 117,4 kilo vlees per persoon te hebben weggekauwd!) is evengoed nog steeds klandizie. Maar als je ergens een handdoek wilt kopen, of een paar schoenen nodig hebt, kun je nergens terecht.

Werk-pyjama

Tijdens de lange werkdagen vanuit huis mag ik af en toe frisse lucht inademen vanaf het balkon. Dan zie ik vooral mijn buurvrouwen op de andere balkons, ook allemaal in werk-pyjama, die een sigaretje roken, ook snel even een wasje ophangen, hun kinderen naar binnen schelden, en weer achter hun laptop kruipen.

Illegaal

We wandelen bijna elke dag, en het is lastig om een beetje leuke route te vinden als je in de bebouwde kom woont. Vorige week zijn we stiekem naar het strand gegaan. Goed, het miezerde, dus weinig kans op controles, maar wat was het heerlijk om even van de ruimte en het gebulder van de oceaan te genieten! En als het mooi weer is in het weekend rijden we naar de kavel, met tuinspullen en stoelen en snacks en een boek en kaplaarzen en zonnebrandcrème en documenten om te bewijzen dat we echt heel nodig van de ene gemeente naar de andere moeten reizen.

Hoop

President Marcello en premier Costa zijn elke middag urenlang op de televisie om het volk te doordringen van de noodzaak van de beperkingen. Portugezen praten graag en veel en omslachtig. De lockdown zal minimaal tot na Pasen doorgaan, zodat we ook dat gezellige familiegebeuren weer collectief aan ons voorbij moeten laten gaan. De GNR (Guarda Nacional Republicana) patrouilleert en dwingt in het post-fascistische tijdperk van dit land nog steeds ongemeen veel ontzag af. Natuurlijk zijn er hier ook protesten, van de horeca ondernemers en andere organisaties, maar vooral in Lissabon. In deze dorpen en stadjes lijkt men zich gelaten aan alle regels te conformeren. Natuurlijk is men het hier ook spuugzat. En natuurlijk zijn hier ook mensen bang, en mensen die het niet zo nauw nemen. Maar alles bij elkaar daalt het aantal besmettingen wel enorm hard. En begint de hoop te knagen aan het ongeduld. Net als de lente die de winter opzij probeert te duwen. En kijken wij verlangend naar onze berg in de verte, daar, waar het allemaal gaat gebeuren. Echt. Ooit.

De Portugese Corona-curve