Muurtje

Lulliger dan dit kan niet: ‘Laten we beginnen met een muurtje’, zei de aannemer. Want als er geen muurtje is, dan kunnen de energiemeters nergens aan op worden gehangen. En zonder de installatie van meters kan er geen elektriciteit worden aangelegd. En zonder meters wordt de weg niet opengebroken om de waterleiding van de overkant van de straat door te trekken naar onze kavel. En zonder water en elektriciteit draait die betonmolen straks niet. Dus… men gaat naar de gemeente, vraagt energie aan, en levert daartoe: een muurtje!

Voor het bouwen van een muurtje moet weer een geul gegraven worden. Via de vader van een dorpsbewoner weten we die gelukkig razendsnel te regelen (netwerken zijn cruciaal in dit project!). Dan gaat daar wapening in, en beton, voordat het wordt opgemetseld, want het muurtje mag niet omvallen. Sterker nog, dit muurtje is zelfs een allesbepalend ijkpunt aan het worden. De plek markeert de ingang van ons toekomstig paleis. De hoogte bepaalt of we straks pottenkijkers zullen tolereren of op afspraak vriendelijk zullen uitnodigen voor de thee en een rondleiding.

Na twee jaar staat er dus één muur… 😉

Het is doodeng want het muurtje lijkt, eenmaal af, zo hoog! Maar de grond eromheen komt nog hoger. En de natuurstenen muur wordt straks ook zo hoog. En hoe ziet het er dan uit vanaf de straat? En vanaf de andere kant van de berg? We lopen af en toe vertwijfeld rond, op zoek naar het vertrouwen dat alles toch echt goed is uitgedacht en klopt….