Uma bica, por favor

Onmisbaar… Elke dag ergens een bakje koffie. In dit mini-dorp zijn zeker vijf cafeetjes waar je je dagelijkse shots kunt krijgen. We lopen naar het barretje op het kruispunt van het dorp, waar voornamelijk oudere mannen in en uitlopen. Tijd voor een praatje. Een paar warme stralen zon op het bankje ervoor. De knipperende stoplichten. En als we vroeg genoeg zijn nog een verse pastel de nata, onze guilty pleasure…

We proberen de koffie thuis te reproduceren en kopen een echte percolator. Throw back studententijd… En daarbij moet je dan op zoek naar de sterkste en beste koffie. Dat wil dus niet echt lukken.

Even een koffietje drinken is in dit land nog zo goedkoop, dat je eigenlijk de hele dag ergens even een barretje binnenloopt of een terrasje pakt. Het is eigenlijk waanzin om dat thuis te willen nabootsen.
Bij elk kopje minimaal twee zakjes suiker. De koffie zo sterk dat je lepeltje bijna rechtop blijft staan. Flesje water erbij. Even zitten. Proberen om niet op een toerist te lijken, maar een beetje te mengen met de locals. De koppen snellen van de krant en drie onbeholpen zinnen proberen uit te wisselen met de dame achter de toonbank. Nieuwsgierige blikken van de mensen die hier iedereen kennen, maar ons (nog) niet…