Dakranden in elkaar puzzelen
Oeps. Het gaat snel. De afgelopen weken een nare griep verwerkt, en het bezoek van onze zoon en zijn vriendin, en heel hard werken in Nederland aan de gewone-mensen-kantoorbaan, en nog even naar de Algarve op en neer voor familiebezoek. Ondertussen is er opeens een heleboel gebeurd op de bouwplaats!
Scrollen
We introduceren een nieuwe pagina op deze website, tenzij je hem zelf al gevonden had: Bouw in ontwikkeling. Steeds vanuit dezelfde hoeken een serie van 3 foto’s. Zo zie je wat er elke keer bijgekomen is. Of afgehaald, zoals de bekisting.
Kijkdoos
Er was wel wat onduidelijkheid over de hoogte van het dak. Of eigenlijk de afstand tussen de afgewerkte vloer en het verlaagde plafond… Je kunt alles uittekenen tot in detail, maar dan nog heb je te maken met: a. wordt de tekening wel gelezen en b. welke interpretatie wordt eraan gegeven. Dan nog c. op welke manier zijn we in dit land gewend om te bouwen, d. hoe communiceren alle deelnemende partijen onderling met elkaar en e. ben je als baas van het werk er voldoende van doordrongen dat je a. tot en met d. continu checkt, monitort, nameet, en f. kunt bijsturen wanneer het nodig is. Volgt u het nog? In ieder geval staat de dakrand nu op de juiste hoogte. Want te hoog, dan wordt het een galmende kathedraal, en te laag, dan wordt het een mislukte kijkdoos.
Ambachtelijk puzzelen
Zie je hoe het allemaal in elkaar gepuzzeld wordt? In Nederland is dit proces steeds meer geindustrialiseerd, en wordt veel gewerkt met prefab onderdelen. Hier heb je nog vaders en hun zonen, met jarenlange ervaring, die stukje voor stukje de bekisting voor de dakbalken in elkaar puzzelen. Alles weer ondersteund met stempels en houtjes. Hier zijn ze nog wel even mee bezig. Voor dat betonmolen weer eens langskomt om ook dit onderdeel van het geraamte te storten.
Luís staat op zijn toekomstige veranda alvast van het uitzicht te genieten. Een uitzicht dat soms van uur tot uur verandert. Door het weer, de wolken, het licht, de temperatuur, het jaargetijde. Soms zie je veel diepte, en soms is de hele bergtop verdwenen in de laaghangende bewolking. Soms loopt de kudde schapen en geiten door je uitzicht, en soms kun je zelfs de huisjes van Pragança in de verte onderscheiden. Soms hoor je gekwetter van een miljoen vogels en dan wordt het toch weer even overstemd door een kudde stoere motorrijders in de verte die de berg op zondagmiddag wil bedwingen. Omdat de wind vandaag daar vandaan komt.
Nice! Het wordt een echt huis!
“Zij kan leuk schrijven hè”, wordt hier naast mij gezegd. En ik knik instemmend en antwoord: “zij kan heel leuk schrijven!”
Ah, wat lief, dank je… 😉
Het zal jullie blij maken dat er nu toch ineens schot in komt.
Dat het vorm begint te krijgen en je er doorheen kunt lopen! Zo leuk! 🙂