O Lago do Valverde

We hadden een leuk stukje grond gekocht, dachten we. Na 4 maanden regen is het veranderd in een meertje (um lago). Van de 67 stuwmeren in Portugal zijn er nu 40 nagenoeg op het maximale niveau gevuld, zegt het nieuwsbulletin. (‘Ga naar een lekker warm land’, zeiden ze nog….) Er is zóveel regen gevallen dat er vast genoeg geïrrigeerd en geblust kan worden de komende zomer…

Zoals je kunt zien op de foto kunnen we nu zwemmen in onze toekomstige woonkamer 🙁 De grond bestaat hier uit nogal ondoordringbare klei, waardoor het water gewoon blijft staan. We hebben ons eigen stuwmeer. Luís heeft een hak gekocht en begint geultjes te graven. Al gauw horen we het geluid van een kleine waterval, daar waar hij een verbinding heeft gemaakt met lager gelegen delen van het terrein. Zo hopen we dat het water wegloopt. Watermanagement, ach die Portugese Hollanders zijn er zo goed in! Maar 100 meter boven zeeniveau kunt u kennelijk ook nog steeds verdrinken, zelfs in uw eigen huis!

Toch blijven we ook wel blij. Terwijl men in Nederland geniet van schaatsen op zonovergoten ijs, genieten wij hier van de eerste zonovergoten picknick in de buitenlucht. De regen is gestopt, de lucht is strakblauw en het is meteen 18 graden. Zonnebrandcrème op je smoel, zelfs al is het pas half februari, en lekker de hele middag buiten spelen.

Behalve geultjes graven, kunnen nu ook eindelijk die 25 azalea’s de grond in! De buurman, meneer Martins, komt meteen helpen zodra hij Luís ziet sjouwen met de grote zakken tuinaarde, ‘caca’ (kak: mest, dus) en houtsnippers. Want we hebben officiële instructies gekregen van de Agriloja (een soort Boerenbond winkel), en nu zullen we ze uitvoeren ook. Alles voor een prachtige rode bloemenmuur, over een tijdje. Meneer Martins pakt zijn schep en gaat meteen ongevraagd gaten graven, met een enorme snelheid! Luís vult ze op met materialen en plantjes.
En ik? Ik loop opeens in de weg. Oké, dan ga ik maar weer wat snoeien of zo… er kunnen nog heel wat bomen en struiken worden bevrijd van jarenlange verwaarlozing. Ze zijn totaal overwoekerd door klimop en braamstekelstruiken, echt heel veel stekelstruiken…. (au!)

Maar aan het eind van dit weekend zijn we heel voldaan. Drie middagen buiten gespeeld, opgeruimd, en genoten van de rust en de schone lucht. Als je toch eens mocht wonen op deze plek…

Oh, en ook nog wat afval verzameld in het weiland van de buren, dat kennelijk ook als stortplaats wordt gebruikt door deze en gene vandaal 🙁 Ik weet het, het is niet mijn verantwoordelijkheid want niet mijn land, maar ik kan er gewoon niet tegen dat het daar blijft liggen waar ook dieren grazen.